کد مطلب:142087 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:154
شهادت یاران آخرین
چون یاران حسین دریافتند كه دشمن چیره شده است و دیگر توان دفاع از خویش را ندارند، هر یك می كوشیدند تا در میدان رفتن و جان باختن بر دیگری پیشی گیرد، از اینرو، عبدالله و عبدالرحمن فرزندان عروه غفاری پیش آمدند و عرض كردند: یا اباعبدالله، سلام بر تو باد! اینك كه دشمن یاران تو را از میان برده و بسوی تو می آید، اجازه بده كه جان خویش را فدای تو كنیم و پیش از تو كشته شویم!
فرمود: مرحبا بر شما! نزدیك من بیایید! آنان پیش رفتند و در كنار آن حضرت جنگیدند و شهید شدند.
دو جوان جابری به نام های سیف بن حارث و مالك بن عبد كه عموزاده و برادر مادری هم بودند نیز نزد حسین (ع) آمدند، و چون نزدیك آن حضرت رسیدند، گرسیتند. فرمود: ای برادرزادگان من! چرا گریه می كنید؟ بخدا سوگند، امید آن دارم كه ساعتی دیگر چشمان شما روشن گردد!
گفتند: فدای تو شویم! ما برای خود گریه نمی كنیم بلكه گریه ما از برای توست! زیرا می بینیم كه پیرامونت را گرفته اند، و دیگر نمی توانیم از تو دفاع كنیم!
فرمود: ای برادرزادگان من! خدا به شما در برابر این احساس همدردی پاداشی نیك عنایت كند! سپس آنها را پیش خواند.
آن دو نزد امام آمدند و گفتند: سلام بر تو ای فرزند پیامبر خدا!
فرمود: سلام بر شما دو نفر باد!
این دو جنگیدند تا به شهادت رسیدند [1] .
آخرین نفر از یاران اباعبدالله (ع) سوید بن عمرو بن ابی مطاع خثعمی بود كه به میدان
رفت و پس از مدتی نبرد از پای در آمد. [2] .
فرمود: مرحبا بر شما! نزدیك من بیایید! آنان پیش رفتند و در كنار آن حضرت جنگیدند و شهید شدند.
دو جوان جابری به نام های سیف بن حارث و مالك بن عبد كه عموزاده و برادر مادری هم بودند نیز نزد حسین (ع) آمدند، و چون نزدیك آن حضرت رسیدند، گرسیتند. فرمود: ای برادرزادگان من! چرا گریه می كنید؟ بخدا سوگند، امید آن دارم كه ساعتی دیگر چشمان شما روشن گردد!
گفتند: فدای تو شویم! ما برای خود گریه نمی كنیم بلكه گریه ما از برای توست! زیرا می بینیم كه پیرامونت را گرفته اند، و دیگر نمی توانیم از تو دفاع كنیم!
فرمود: ای برادرزادگان من! خدا به شما در برابر این احساس همدردی پاداشی نیك عنایت كند! سپس آنها را پیش خواند.
آن دو نزد امام آمدند و گفتند: سلام بر تو ای فرزند پیامبر خدا!
فرمود: سلام بر شما دو نفر باد!
این دو جنگیدند تا به شهادت رسیدند [1] .
آخرین نفر از یاران اباعبدالله (ع) سوید بن عمرو بن ابی مطاع خثعمی بود كه به میدان
رفت و پس از مدتی نبرد از پای در آمد. [2] .
[1] طبري، ج 5، ص 442.
[2] طبري، ج 5، ص 446. البته بعدا روشن مي گردد كه سويد در اين هنگام بر اثر زخم از هوش رفته است، ماجراي او در جاي خود نقل خواهد شد.